Ana içeriğe geçGezinmeye geçGezinmeye geç The Guardian'ı destekleyin Bağımsız gazeteciliği ayda 5 dolarla destekleyin Bizi destekleyin Baskı abonelikleri Haber bültenleri Giriş yap BİZ The Guardian - Ana sayfaya dönKoruyucu Haberler Fikir Spor Kültür Yaşam tarzı Daha fazlasını göster The Guardian görüşü Köşe yazarları Edebiyat Görüş videoları Karikatürler Ben Jennings'in, Türk liderinin (hilal desenli kravatlı) başparmaklarıyla muhalefeti ezdiği çizimi Resmi tam ekranda görüntüle Ben Jennings'in çizimi Fikir Türkiye Bu makale 7 yıldan daha eski Türkiye bölünmüşlükten despotizme doğru sıçramanın eşiğinde olabilir Bu makale 7 yıldan daha eskiElif Şafak Elif Şafak Başarısız darbe girişiminin ardından Erdoğan'ın dokunulmazlığı sona ererken, Pazar günü yapılacak anayasa referandumu, muhalefeti ezmede başarılı olup olmadığını ortaya koyacak. Cuma 14 Nis 2017 01.30 EDT Paylaşmak Nreferandum her zamanki gibi sıradan bir şey. Ancak Türkiye'nin Pazar günü anayasada değişiklik yapmak için düzenlediği referandum, ülkenin gelecek nesiller için kaderini değiştirebilir. Oylamadan sonra Türkiye ya çok yara almış parlamenter demokrasisini iyileştirmeye başlayacak ya da tek bir adamın -cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan- ülkede neredeyse tekelci bir güç sahibi olmasına izin verecek yeni bir sistem benimseyecek. Önerilen değişikliklerden biri de başbakanlık makamının kaldırılması ve bu sorumlulukların cumhurbaşkanına verilmesi. İstediğini elde etsin veya etmesin, Türkiye keskin bir şekilde kutuplaşmış bir ülke olmaya devam edecek. Türk toplumu artık siyasi ve ideolojik gettolara bölünmüş durumda. Birlikte yaşama kültürü aşındı. Bunun özü Erdoğan. Düşmanca söylemiyle Türkiye'nin modern siyasi tarihindeki en bölücü politikacı haline geldi. İnsanlar ona ya saygı duyuyor ya da onu tahammül edilemez buluyor. Artık orta yol yok. Bir zamanlar, bir millet olarak kendimizi Avrupa'nın bir parçası olarak görüyorduk. Türk yazarlar olarak, edebi yolculuklarımız Türk romanları ve şiirlerinin yanı sıra Fransız, İngiliz, İtalyan ve Rus edebiyatını okuyarak zenginleşti. Arap ve Fars edebiyatı Türkçeye çevrilmek için oldukça geç kaldı — şüphesiz bir hata, ancak ülkenin aydınlarının kendilerini Orta Doğu'nun bir parçası olarak görmediklerini gösteren bir hata. Tartışmanın iki tarafına eşitlik verilmedi. TV kanalları ve gazeteler çoğunlukla AKP yanlısı Şimdi ruh hali farklı. Avrupa şüpheciliği baskın anlatı haline geldi. Politikacılar ve hükümet yanlısı gazeteler gençlere Avrupa'nın ülkelerine karşı olduğunu söylüyor. AB'ye katılma ihtimalini terk edip Kırgızistan, Kazakistan, Tacikistan, Rusya ve Çin ile Şanghay Paktı'na girmek daha iyi. İnsan hakları sicili iç karartıcı olan herhangi bir ülke için burasının doğru yer olacağı doğru. What Turkey is going through is more than just political turbulence. It is an existential crisis. Fear, anger, anxiety and paranoia have become normal. Nobody trusts anyone anymore. Nobody feels secure. People, including journalists, try to prove their loyalty to the government by snitching on colleagues and neighbours. Party politics has shattered friendships. The bloody coup attempt in July made everything worse. Since then we have been in a state of emergency. The sense of solidarity that followed the coup attempt did not last long. A widespread purge was initiated, lumping anyone who opposed the government into the same basket. Today more than 150 journalists are in jail. Nearly 5,000 academics have lost their jobs. There are close to a million victims of the purge. This is the context for the referendum. The two sides of the argument have not been given equal representation. TV channels and newspapers are predominantly pro-government. Those who have dared to say no have been stigmatised, sacked, intimidated, and accused of siding with “terrorists”. Binali Yildirim, the prime minister, claimed the no campaign was supported by terror organisations: “My citizens will not be on the same side as terrorists.” Nils Muižnieks, the Council of Europe’s human rights commissioner said: “Legitimate dissent and criticism of government policy are vilified and repressed.” Is Turkey on the road to autocracy? Guardian The AKP government, under the aegis of Erdoğan, is supported by the far-right and Eurosceptic MHP (the Nationalist Movement party). Together they form the largest bloc in the parliament. The opposition is fragmented, disorganised. Meanwhile, the polls indicate a tight race. But predictions cannot be trusted. The truth is, many people in Turkey have two opinions: a public opinion and a private opinion. Out of fear, many citizens refuse to share their private opinions with pollsters. Leading the opposition is CHP, the Republican People’s party, known for its secularist values. One of its most active MPs, Sera Kadıgil, was recently detained for her tweets. She continued to campaign for no, undeterred. The Kurdish community has also lined up against the proposed changes. One of the most vocal opponents of the presidential system has been Selahattin Demirtaş – the charismatic leader of the Kurdish-based HDP (Peoples’ Democratic party). Promoting a new vision that transcends ethnic divisions, Demirtas has been able to get votes from different segments of the population, for the first time succeeding in turning a regional party into a national one. Today Demirtas is in prison, with his co-chair Figen Yüksekdağ and other HDP leaders. The third centre of opposition, strangely, comes from within Turkish nationalism. Meral Akşener, a 59-year-old veteran politician who some regard as Turkey’s “Iron Lady”, constitutes a serious challenge to both Erdoğan and his ally, head of the MHP Devlet Bahçeli. Her rallies and speeches have been suppressed. At a recent meeting, a mob flung high-heeled shoes and skirts at her. She mocked their sexism, refusing to be silenced. Even people who do not share her nationalistic and conservative views have been impressed by her courage. But the staunchest opponents of the AKP-MHP bloc are ordinary Turkish citizens. Students, professionals, artists, minorities, and especially feminists. The women’s movement in Turkey is going through a transformation and revival. This is not a coincidence. When societies slide into authoritarianism, ultranationalism and fanaticism, women have much more to lose than men. Women have been holding anti-AKP rallies. They organise campaigns on social media, writing hayir (no) with their bodies, urging everyone to hang purple cloth from their windows and balconies as a sign of support for gender equality. Under the present constitution, the post of the president is supposed to be ceremonial. The holder of the office is meant to remain at an equal distance from all political parties. Erdoğan has never complied with this requirement. If a majority votes yes, this will be the end of parliamentary democracy in Turkey. We will become just another Middle Eastern country, with one man holding extraordinary powers at the expense of diversity in civil society. There are people, both inside and outside Turkey, who believe that a presidential system would bring “strength and speed” to policy implementation. Decisions will be taken more swiftly, they say, without wasting time with the nitty-gritty details of pluralistic democracy. We Turks are being asked to choose between “stability” and “democracy”. But this is a false dichotomy. Those who believe in it have learned nothing from history. They have not understood that undemocratic nations are unhappy nations, and unhappy nations cannot possibly be stable. Explore more on these topics Turkey Opinion Recep Tayyip Erdoğan Turkey coup attempt comment Share Reuse this content More on this story Turkish election board rejects calls to annul referendum result 19 Apr 2017 Turkey should investigate referendum vote 'irregularities', says EU commission 18 Apr 2017 EU leaders urge Erdoğan to show restraint after referendum victory 17 Apr 2017 The Guardian view on the Turkish referendum: Erdoğan entrenches himself 17 Apr 2017 … comments Turkey vote curtailed fundamental freedoms, say European observers 17 Apr 2017 Is Turkey on the road to autocracy? – video explainer 13 Apr 2017 Erdoğan's referendum victory unsurprising in a 'strongman' world 17 Apr 2017 The Turkish referendum is a victory in name only for Erdoğan 17 Apr 2017 Erdoğan clinches victory in Turkish constitutional referendum 16 Apr 2017 Most viewed The Guardian görüşüKöşe yazarlarıEdebiyatGörüş videolarıKarikatürler Haberler Fikir Spor Kültür Yaşam tarzı Orijinal habercilik ve keskin analizler, her sabah The Guardian'dan doğrudan E-postamıza kaydolun Hakkımızda Yardım Şikayetler ve düzeltmeler Güvenli Bırakma Bizim için çalışın Gizlilik Politikası Çerez politikası Şartlar ve koşullar Bize Ulaşın Tüm konular Tüm yazarlar Dijital gazete arşivi Vergi stratejisi Facebook YouTube Instagram Linkedin Haber bültenleri Bizimle reklam verin Koruyucu Laboratuvarları İş ara Başa dön © 2025 Guardian News & Media Limited veya bağlı şirketleri. Tüm hakları saklıdır.(dkr)